دیرگاهیست که پایم لب گور است و هنوز پیکر فگارم با نوازش چنگی پاک آرام نیست
گاهی بادِ سیاه آنچنان نامهربان مینوازد که..
دستان سپید مرگ با مهری رایگان
اندوه پیکر کبودم را خریدار است
