در سوگ یک زادروز

 

پایه های بلند و ناپایدار پل را نگریستم..

رودخانه نیز آرام میگذشت..

مرا خیزش گذر از فرازش فرا گرفت..

فرو ریختنش شدنی بود و هیچ باکم نبود..

بر فرازش فرا شدم و در باد سرودم:

بدرود ای رود..

ای گل سرخ..

آسمان..

مرا برگیر

 

نکته: بیگمان در این نوشتار هیچ اشاره یا علاقه ایی به خودکشی نشده است و پایه های بلند و ناپایدار پل به معنای مقام و شهرت و..

در این دنیاست که بمانند پلی هست لرزان و..که میشود گاه با سختی و..به بلندایش رسید و شایسته است گذر کردن یا پریدن از آن به

سوی آسمان که اشاره به پروردگار حکیم عالم دارد و دیگر هیچ.